Bugün kalemim umutla yazıyor. Çünkü son günlerde sevindirici bir gelişmeye tanık olduk: Zafer Partisi Genel Başkanı Sayın Ümit Özdağ cezaevinden çıktı. Bu haber, özellikle milliyetçi seçmenlerde büyük bir sevinçle karşılandı. Çünkü Ümit Hoca’nın sesi, son dönemde Türkiye’ye dışarıdan gelen göç dalgası karşısında en net ve yüksek çıkan seslerden biriydi.

Milliyetçilik bugünlerde sadece bir siyasi söylem değil, halkın geniş kesiminde duyulan bir içsel refleks, bir savunma mekanizması haline geldi. Tam da bu duyguların kabardığı bir dönemde Ümit Özdağ’ın özgürlüğüne kavuşması, elbette ki toplumun önemli bir kesimini derinden etkiledi, sevindirdi. Ancak, ne yazık ki bu memlekette hiçbir gelişme sadece olduğu gibi yaşanamıyor. Her güzel haberin arkasından bir dizi soru, şüphe, komplo teorisi ve siyasi dedikodu sürüklenip geliyor.

Ümit Bey’in cezaevine girişi ve çıkışı da siyasi çevrelerde pek çok varsayımı beraberinde getirdi. “Acaba bu bir strateji miydi?” diye soranlar oldu. Hükümetle belli bir mutabakat çerçevesinde mi ceza aldı, sonra mı serbest bırakıldı? Kısa süreli hapisle mağduriyet yaratıp kahramanlaştırılarak milliyetçi tabanı daha sıkı konsolide etmek mi amaçlandı?

Bunların hepsi şu an için birer söylenti, birer iddia… Ama bu ülkenin siyasi tarihine baktığımızda, ne yazık ki çok da akıldışı senaryolar değil. Hatırlarsınız, bir zamanlar “Ezel” dizisi vardı. Ters köşelerin, sürprizlerin dizisiydi. O dönem hepimiz ekran başında şaşkınlıkla izlerdik. Şimdi siyaset sahnesi de biraz böyle bir kurgu gibi: Ne gerçek, ne kurgu, anlamak zorlaştı.

Ama ben hâlâ iyimser kalmak istiyorum. Ümit Özdağ’ın serbest bırakılmasını öncelikle adaletin bir tecellisi olarak görmek istiyorum. Dilerim ki bu süreçte hiçbir pazarlık yapılmamıştır. Dilerim ki Ümit Bey, halkının iradesiyle, yalnızca inandığı değerlerle yoluna devam eder.

Ve daha da önemlisi… Dilerim ki sadece Ümit Özdağ değil, siyasi görüşlerinden dolayı cezaevlerinde tutulan tüm insanlar özgürlüklerine kavuşur. Çünkü bu memlekette herkesin fikrine ihtiyaç var. Sağcının da, solcunun da, milliyetçinin de, muhafazakârın da… Gerçek demokrasi, herkesin konuşabildiği, düşüncesini özgürce ifade edebildiği bir iklimde yeşerir.

Türkiye zorlu bir süreçten geçiyor. İçeride ve dışarıda türlü tehditlerle boğuşurken, siyaset sahnesi de giderek daha karmaşık hale geliyor. Bu nedenle artık hepimizin daha çok şeffaflığa, daha çok samimiyete ve daha çok dürüstlüğe ihtiyacı var.

Bugün Ümit Özdağ özgür. Bu, belki de birçok taşın yeniden oynayacağı bir dönemin başlangıcı. Ne olursa olsun, biz yurttaşlar olarak uyanık kalmalı, vicdan terazimizi şaşırmamalıyız.

Sevgiyle, umutla, sağduyuyla…