28 Mayıs’ta tempo bırakmadı. 17. Etap San Michele all’Adige’den Bormio’ya uzanan 155 kilometrelik rota, Mortirolo’nun dik rampalarında ruh kavuran bir sınava dönüştü.

Ama bu sefer Isaac del Toro başka bir hikâye yazdı. Morali ve kondisyonu yüksek tutarak, Le Motte’de doğru hamleyi yaptı. Romain Bardet’i geçtikten sonra, kendi gölgesini dahi aşacak bir performansla zirveye ulaştı. Sadece etap kazanmadı; pembe mayosunu korurken birinci sırada kalmanın gururunu da yaşadı.  

Carapaz’ın atakları vardı ama genç Meksikalı sakinliğini hiç kaybetmedi. 41 saniyelik fark, aslında dağların ona ait olduğunu söylüyordu. Bu, sadece yorgunluğu değil cesareti de pedallayan bir zaferdi.

Ve manzara? Mortirolo’yu tırmanırken çam kokusuyla yıkanırsın; Bormio’da termal suyun buharına karışırsın. Bugün çıtırtılarla yükselen buharlar, belki de zaferi ilan ediyordu. Mantarlı polenta tabakları, peynirin tuzu iştah açıyor. Zaferin tadı, tüm bu kokularla birlikte bambaşka oluyor.

Şimdi sevgili okuyucu, yara iyileşti olabilir; ama öykü bitmedi. Yarın yeniden pedal basacağız. Ve biliyorsun ki, işe dair en güçlü izler, konuşurcasına uzayan bir G ile başlar: Giro devam ediyor…